Λίγες σκέψεις για το κλείσιμο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης
Με έντονο προβληματισμό παρακολουθώ τη ζέουσα επικαιρότητα και δε σας κρύβω ότι ανησυχώ ιδιαιτέρως για την εξαγγελθείσα από τον τίτλο εξέλιξη. Να διευκρινίσω εξ αρχής ότι ουδέποτε υπήρξα στη ζωή μου ούτε ιδεολογικά κρατιστής ούτε συμφεροντολογικά σφογγοκολάριος οιασδήποτε κρατικής εξουσίας και γι’ αυτό το λόγο ουδέποτε βολεύτηκα, όπως τόσος και τόσος κόσμος άλλωστε, σε οποιοδήποτε δημοσιοϋπαλληλικό θώκο ή έστω σκίμποδα. Μάλιστα, επειδή οι σιελογόνοι αδένες μου ούτε εκ φύσεως ισχυροί ούτε από αγωγή και παιδεία εκγυμνασμένοι είναι, ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα όπου απασχολούμαι έχω αντιμετωπίσει ουκ ολίγα προβλήματα, έχοντας φτάσει περίπου στο μέσο (ή ίσως και λίγο περισσότερο) της ζωής μου. Επομένως σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να κατηγορηθώ ως κινούμενος από ένστικτο επαγγελματικής αλληλεγγύης και επιβίωσης.
Ο προβληματισμός μου εκπηγάζει από την εθνική αναγκαιότητα λειτουργίας Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Από την ώρα που ακούστηκε αυτή η είδηση, εφιαλτικές εικόνες άρχισαν να προβάλλονται στην ούτως ή άλλως ζωηρή φαντασία μου. Είδα τις ακριτικές περιοχές της χώρας μου να μη βλέπουν πουθενά, στα ΜΜΕ, την ελληνική σημαία, να μην ακούν πουθενά τον ελληνικό εθνικό ύμνο, να μη βλέπουν πουθενά ιστορικές εκπομπές που να συντηρούν τη συλλογική μνήμη των Πανελλήνων και αντ’ αυτών να ακούν από ραδιοφώνου τους μουεζίνηδες να ψέλνουν αντί για την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, να βλέπουν τιποτένιες τουρκικές σειρές (χειρότερες και από τις δικές μας) και να παρακολουθούν στα ιδιωτικά κανάλια τα γνωστά σε όλους μίσθαρνα χθαμαλά όργανα να καταργούν την ελληνική ιστορία και, μοιραία, την εθνική μας συνείδηση.
Είδα (Χριστέ μου, φύλαγε) το κενό που αφήνει πίσω του ο κεκλεισμένος κρατικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας -στον τομέα της συντήρησης της συλλογικής μνήμης- να καλύπτεται από γνωστές πολιτικές σέκτες που ως πολιτικούς τους προγόνους λιβανίζουν τους γερμανοτσολιάδες συνεργάτες των ναζί που προξένησαν εκατόμβες θυμάτων αμάχου πληθυσμού στο Δίστομο (τη μνήμη των θυμάτων του οποίου θα έπρεπε να τιμούμε σήμερα) , τα Καλάβρυτα, το Δοξάτο Δράμας και σε πολλά άλλα μαρτυρικά μέρη της Ελλάδας.
Είδα τον απόδημο Ελληνισμό να χάνει ένα βάσικό τους σύνδεσμο με την πατρίδα, τη βασική τους δυνατότητα να ακούν την Ελληνική γλώσσα και να συντηρούν την ανάμνηση της γενέτειράς τους. Είδα ακόμη...
Συμπολίτες, συνέλληνες, εν Χριστώ αδελφοί μου,
διαβάζετε ελληνικά κείμενα, αρχαία, χριστιανικά, βυζαντινά και νεοελληνικά, κλείστε στην καρδιά σας την Ελλάδα, την ιστορία της και τον πολιτισμό της, αγωνιστείτε να μείνει όρθια αυτή η χερσόνησος- προμαχώνας της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλήθειας του Χριστού και να ξαναγίνει ο παγκόσμιος φάρος του πολιτισμού, μακριά από ακραιφνείς πολιτικές θεωρίες και πρακτικές, στην οδό του μέτρου και της αρετής.